Τι είναι οι μυϊκές θλάσεις και πώς αντιμετωπίζονται?

Ο τραυματισμός-κάκωση των μυϊκών ινών ονομάζεται θλάση (muscle strain). Στις περισσότερες περιπτώσεις η βλάβη προκύπτει από απότομη διάταση του μυός, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την υπερφόρτιση και ρήξη (μερική ή ολική) των ινών του, ενώ, σπανιότερα, είναι δυνατό να έχουμε βλάβη στο μυ μετά από απευθείας τοπική πλήξη (contusion).

Οι θλάσεις συμβαίνουν συχνότερα στη περιοχή όπου ο μυς συνδέεται με τον τένοντα και τα συμπτώματα είναι οξύ και άμεσο άλγος, οίδημα και τοπική ευαισθησία, καθώς και περιορισμός της κίνησης.

Οι θλάσεις διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες:

Θλάσεις Ι βαθμού, όπου υπάρχει διάταση/περιορισμένη ρήξη των μυϊκών ινών.

Θλάσεις ΙΙ βαθμού, με μερική ρήξη των μυϊκών ινών, διατήρηση όμως της συνέχειας του μυός.

Θλάσεις ΙΙΙ βαθμού, όπου υπάρχει πλήρης διατομή  του μυός ή της μυοτενόντιας συμβολής.

Θλάσεις εμφανίζονται συχνότερα σε αθλητές ή αθλούμενους και συνήθως εντοπίζονται στους μυς των κάτω άκρων, όπως ο τετρακέφαλος, οι προσαγωγοί, οι οπίσθιοι μηριαίοι και η γαστοκνημία (γάμπα). Άτομα τα οποία έχουν υποστεί θλάσεις στο παρελθόν έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν νέα κάκωση στην ίδια περιοχή, ιδιαίτερα αν δεν έχουν αντιμετωπιστεί ορθά, ή δεν έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα αποκατάστασής τους.

Αμέσως μετά τον τραυματισμό εφαρμόζουμε τις αρχές του R.I.C.E. (Rest – Ice – Compression – Elevation / ακινητοποίηση – παγοθεραπεία – συμπίεση – ανύψωση του μέλους). Η πρώτη αυτή περίοδος προφύλαξης είναι σημαντική και έχει φανεί ότι η αρχική ακινητοποίηση μειώνει την έκταση της ουλής και την συχνότητα υποτροπών στο μέλλον. Μετά όμως από τις πρώτες 2-3 ημέρες ξεκινούμε ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης που περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων ήπια κινητοποίηση και διατάσεις, (πάντοτε εντός των ορίων του πόνου) με στόχο την καλύτερη επαναγγείωση της περιοχής και την καλύτερη ανάπλαση των μυϊκών ινών, έτσι ώστε ο μυς, μετά την επούλωσή του, να επανέλθει πολύ κοντά στα προηγούμενα, φυσιολογικά επίπεδα ανθεκτικότητας και ελαστικότητας.

Στην καλύτερη και ταχύτερη αποκατάσταση βοηθούν συχνά οι τοπικές εγχύσεις αυτόλογων αυξητικών παραγόντων (πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια – PRP) ή βλαστοκυττάρων, ενώ σε επιλεγμένες σοβαρές βλάβες είναι δυνατό να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για την καλύτερη αποκατάσταση του μυός.